تقدیم به سرور و سالار شهیدان به مناسبت ایام محرم
تعداد بازدید : 0
چشمه در گوش کوه میسرود، حسین(ع)
نویسنده : رضا شایان
بانگ زنجیر و طبل و سینهزن است با دلم شیون کوی و برزن است
از زمین تا به عرش رفته یا حسین(ع) هر غروبی طلوعی به مأذن است
عاشقان را فراق و وصال حسین(ع)
قاسم نوجوان و بصیر، مَثَل مرگ را دیده شیرینتر از عسل
هم علیاکبرت با رشادتش نیمـه سیـب احمـد بُوَد مَثَــل
وه که عباس عجب باوفاست حسین(ع)!
بانگ هیهات منّالذله افسر است از علی هم ز زهرای اطهر است
بیعتی را که برداشتهای حسین (ع) از فتوت به تاریخ خاور است
تا ثریا چه شوری بهپاست حسین(ع)!
شرم سقّا سکین و رُباب خدا مشک و دستان عباس و آب جُدا
حرمله تا به تیر میدَرَد گلو غنچه اصغر است پَرپَر ای خدا
سوگ و سبحان و صبر است حسین (ع)!
مویه کن دل غریب است حسین(ع) غریب سر برید از حسین(ع) شمر نانجیب
ذوالجناح بیسوار آمدی نجیب؟ این قَدَر بیقرار آمدی نجیب؟
خیزران بر لب تشنه حسین(ع)
خیمهها را که سوخت دست نابکار کودکان زیر شلاق و بیقرار
مست اخلاص و ایثار و شور عشق تن شکُفت زیر سُم، سر به نیزهزار
این شقاوت چرا رفته بر حسین (ع)؟
ای کران تا کران لالههای دشت چون اسیر از فرات سوی شام گذشت
وصف زیبای رفتار ظالمان بر یزید خطبه زینبی و تشت
ای امان از دل زینبت حسین(ع)!
چشمه در گوش کوه میسرود حسین(ع) سینهزن سنگ خارای رود حسین(ع)
مقطع هر غزل گو که بود؟حسین(ع) مطلع هر غزل خود سرود، حسین (ع)
رو به تیر عدو در نماز حسین(ع)